کافیست کمی در مورد پرینت سه بعدی بدانید، تا با PLA، محبوب ترین فیلامنت پرینت سه بعدی موجود در بازار آشنا باشید. در حالی که  PLA به سهولت استفاده معروف است، گاهی اوقات با مشکلات چاپی همراه است که می تواند دستیابی به پرینت های بی نقص را با مشکل مواجه کند. 

چالش‌های لایه اول به ویژه اهمیت دارند، زیرا یک لایه اول خوب، پایه و اساس یک چاپ موفق است. برای اینکه لایه های متوالی به درستی پرینت شوند، اولین لایه باید به خوبی به بستر ساخت پرینتر بچسبد که به عنوان چسبندگی بستر در دنیای پرینت سه بعدی شناخته می شود. این مشکل رایج می تواند آزار دهنده باشد، اما رفع آن نیز آسان است. در این مطلب، به چند روش مختلف برای رفع مشکل عدم چسبندگی اولین لایه  PLA خود به بستر می پردازیم. این موارد منحصر به PLA نیستند و می توانید برای سایر فیلامنت ها نیز از آن ها استفاده کنید. 


راه حل های مشکل عدم چسبندگی بستر با PLA

  • بستر را تراز کنید.

درست مانند اکثر مشکلات پرینت سه بعدی، تراز کردن بستر باید اولین راه حل شما باشد. تراز کردن بستر فرآیندی است که طی آن نقاط روی سطح ساخت پرینتر را طوری تنظیم می کنید که صاف و هموار باشند. یک بستر ناهموار می تواند باعث چسبیدن رشته در یک ناحیه اما نچسبیذن آن در قسمت دیگر شود.

دو راه برای دستیابی به یک بستر تراز وجود دارد: تسطیح دستی و تسطیح خودکار. تسطیح دستی شامل استفاده از ابزارهای قابل تنظیم (معمولاً دستگیره های بستر) است. برای تراز کردن دستی، نازل را به موقعیت اصلی بیاورید و از امکانات تراز قابل تنظیم استفاده کنید تا اطمینان حاصل کنید که نازل در تمام نقاط، ارتفاع یکسانی از بستر دارد.

از سوی دیگر، تراز خودکار شامل استفاده از یک سنسور یا یک endstop است؛ که مقادیر جبرانی را برای چاپ محاسبه می‌کند تا نازل در هر ناحیه از بستر به یک اندازه فاصله داشته باشد. اگر از سنسور تراز خودکار استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که افست Z را به درستی تنظیم کرده‌اید، که در بخش بعدی به آن خواهیم پرداخت.


  • افست Z را تغییر دهید.

حتی اگر بستر تراز باشد باز هم افست  Z نادرست، می تواند باعث چسبندگی ضعیف بستر شود. اگر با این اصطلاح آشنا نیستید، Z offset فاصله بین نازل و موقعیت اصلی محور  Z است. یک افست Z ضعیف باعث می شود که فاصله ی نازل با بستر یا خیلی زیاد یا خیلی کم باشد که هر دو بر نحوه اکسترود شدن PLA  تأثیر منفی می گذارند و ممکن است به بستر آسیب برسانند.

برای دستیابی به یک افست  Z صحیح برای چسبندگی خوب بستر، باید چند باری آزمون و خطا کنید اما قطعا ارزشش را دارد.


  • بستر پرینت را تمیز کنید.

بستر کثیف می تواند باعث چسبندگی ضعیف لایه اول شود زیرا کثیفی و گرد و خاک می تواند سطح را ناهموار کند. در حالی که ممکن است قابل مشاهده نباشد، چربی پوست دست، گرد و غبار، کثیفی و موارد دیگر اغلب روی بستر چاپ باقی میماند. اگر از نوار چسب یا موارد این چنین استفاده می‌کنید، باقی مانده‌ ی آن نیز می تواند سطح را ناهموار کند.

تمیز کردن تخت آسان است. تنها چیزی که نیاز دارید یک پارچه مرطوب برای پاک کردن تخت است. فقط حتما بعد از تمیز کردن آن را خشک کنید زیرا رطوبت نیز ممکن است چسبندگی بستر را مختل کند. اگر جای چسب روی سطح باقی مانده، می توانید از استون یا یک IPA بدون عطر با غلظت بیش از %70 استفاده کنید.


  • از چسب استفاده کنید.

چسب‌های بستر می‌توانند در چاپ یک لایه اولِ خوب بسیار مؤثر باشند. موارد متنوعی برای چسب‌های بستر وجود دارد، از جمله ورق‌هایی که بخش‌های بزرگی از بستر پینت را می‌پوشانند، مانند نوار کاپتون یا نقاش، یا گزینه‌های DIY مانند چسب یا اسپری مو. همچنین می توان از چسب های ویژه و پیشرفته مانند 3D Gloop استفاده کنید! یا Magigoo.

هنگام استفاده از چسب روی بستر چاپ، حتما یک لایه یکدست روی صفحه بمالید. اگر از اسپری مو استفاده می کنید، باید با لمس سطح چسبندگی را حس کنید. به یاد داشته باشید که بیشتر لزوما به معنی بهتر نیست. اگر پس از چاپ، جای چسب باقی مانده ممکن است منجر به مشکلات دیگری شود.


  • تنظیمات اسلایسر را تغییر دهید.

پس از پرداختن به مشکلات مکانیکی، نوبت به بررسی اسلایسر می رسد. چند مورد در تنظیمات اسلایسر می تواند بر چسبندگی بستر برای لایه اول تأثیر گذار باشد، از جمله دمای بستر، سرعت چاپ لایه اول و کمکی هایی مانند لبه یا رَفت.

هنگام دستکاری تنظیمات اسلایسر، سعی کنید بیش از یک تنظیم را همزمان تغییر ندهید. در غیر این صورت، تشخیص اینکه کدام تنظیم مژثر واقع شده دشوار است.

دمای بستر پرینت سه بعدی

دمای صحیح می تواند به چسبندگی بستر کمک کند. برای PLA، از 55 درجه سانتیگراد شروع کنید و در صورت نیاز، دما را به میزان های 5 درجه تا 70 درجه سانتیگراد افزایش دهید. با این حال، سعی کنید دمای بستر را خیلی بالا تنظیم نکنید زیرا که هنگام جدا کردن قطعات مشکل ساز می شود.

اگر بعد از تنظیم دمای بستر روی 70 درجه سانتیگراد نتیجه ی دلخواه را نگرفتید، احتمالاً راه حل در تغییر تنظیمات دیگر است.

سرعت چاپ پرینت سه بعدی

تنظیم سرعت پایه برای چسبندگی لایه اول مهم نیست، بنابراین روی تنظیم سرعت چاپ لایه اول تمرکز کنید. برای شروع، سرعت لایه اول خود را روی 25 میلی متر بر ثانیه تنظیم کنید و در صورت نیاز، از آنجا به میزان 5 میلی متر بر ثانیه پایین بیایید.

تنظیمات لبه و رَفت

مورد دیگری که ممکن است بخواهید برای بهبود لایه اول تغییر دهید، لبه یا قایق است. برخی از تنظیمات اسلایسر به طور پیش‌فرض از دامن استفاده می‌کنند، که برای ایرادیابی قبل از شروع چاپ قطعه ی اصلی مفید است. با این حال، استفاده از دامن چسبندگی بستر را تظمین نمی کند و لبه یا قایق می توانند انتخاب های بهتری باشند.

لبه محیطی است که دور طرح اصلی می‌چرخد و به چاپ می‌پیوندد، و قایق یک ساختار پایه کامل است که قبل از قطعه ی اصلی چاپ می‌شود تا زیر آن قرار بگیرد. قایق مقدار نسبتا زیادی متریال مصرف می کند، به خصوص اگر طرح بزرگ باشد. به همین دلیل، توصیه می‌کنیم با لبه شروع کنید و در صورت عدم موفقیت، به سراغ قایق بروید.


  • پلیت ساخت را عوض کنید.

به عنوان آخرین راه حل، ممکن است نیاز باشد پلیت ساخت خود را تعویض کنید. به این دلیل که برخی از صفحات ساخت، به ویژه نمونه های ارزان‌ قیمت تر، با گذشت زمان کیفیت خود را از دست می دهند و دچار تاب خوردگی و خمیدگی می شوند. خرید یک پلیت جدید ساخته شده از متریال درجه یک می تواند به شما در دستیابی به چسبندگی بستر خوب کمک کند.

گزینه های زیادی برای متریال بستر چاپی وجود دارد. به عنوان مثال، می توانید صفحاتی از فولاد، شیشه و پلی پروپیلن و نتریال های دیگر تهیه کنید. برای شیشه، طیف وسیعی از انواع مختلف، از جمله شیشه بوروسیلیکات (Comgrow) و حتی شیشه سرامیکی (NeoCeram) را در اختیار دارید.

علاوه بر متریال، می توانید بستر هایی با ویژگی ها یا قابلیت های خاص نیز تهیه کنید. به عنوان مثال، طیف گسترده ای از صفحات ساخت انعطاف پذیر و مغناطیسی (مانند FlexPlate system از  BuildTak) در دسترس است، همچنین بسترهای صاف و بافت دار مختلف.

هر پلیت کاربری متفاوتی دارد بنابراین یک پلیت عالیِ به خصوص برای همه وجود ندارد. برای PLA، شیشه سکوریت و صفحات فولادی صاف گزینه‌های مناسبی هستند.


منبع: all3dp.com